W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 3(13) 2010
HD dostępny
w archiwum

numer 2(12) 2010
dostępny
w archiwum

numer 1(11) 2010 dostępny
w archiwum
(...)

Obserwuj @CADblog_pl

Piątek, 24.10.2014 r.

Systemy CAD w prywatnej sieci?
Jak bezpiecznie i samodzielnie zbudować taką sieć... Cz. I

Zapewne większość wewnętrznych sieci komputerowych w firmach jest zabezpieczona przed dostępem ze strony Internetu. Zabezpieczenia są mniej lub bardziej radykalne, ale w konsekwencji mogą ucierpień na tym zwykli użytkownicy. Do momentu, gdy pracują w sieci wewnętrznej wszystko jest dobrze, ale problem pojawia się, gdy wyjeżdżają w delegację np. z laptopem i potrzebują dostępu do plików dwg. Jeśli nie skopiowali wcześniej plików do laptopa, to powstaje duży problem. Przesyłanie plików mailem? Hmm, niezbyt dobry pomysł. Co w momencie gdy pliki wewnątrz firmy się ciągle zmieniają, a my potrzebujemy podglądnąć najnowszą wersję? Serwer licencji jest w sieci wewnętrznej i nie możemy uzyskać licencji, będąc np. na lotnisku, korzystając z niezabezpieczonej sieci bezprzewodowej...

Autor: Dariusz Matuszek, Usługi Informatyczne „Szansa”

Usługi w chmurze są coraz bardziej popularne (rozwiniemy ten temat szczegółowo w dalszych artykułach), ale załóżmy, że – jeszcze nie korzystamy z chmury. Czy jest zatem jakiś sposób, aby posiadać bezpieczny dostęp do danych i licencji, będąc poza biurem?
My rozwiązaliśmy ten problem za pomocą specjalnego programu, który działa w tle. Tworzy on specjalny, nazwijmy to – „szyfrowany tunel” – który umożliwia bezproblemową komunikację poprzez zapory sieciowe. Być może brzmi to w sposób bardzo skomplikowany, ale spróbujmy prześledzić krok po kroku, jak skonfigurować takie połączenie.

Co nam będzie potrzebne?
• Komputer z systemem Windows – poczynając od XP, do najnowszego,
• połączenie z Internetem,
• program do obsługi sieci prywatnych VPN.
Sieci prywatne to temat bardzo szeroki. Połączenia można realizować na poziomie sprzętowym, sprzętowo-programowym, lub tylko programowym. Metody sprzętowe są stosunkowo drogie, przeważnie służą do łączenia dużych oddziałów firm. Sprzętowo-programowe mają pewne ograniczenia, np. często należy dokupić dodatkowe oprogramowanie do komunikacji z urządzeniem. My zajmiemy się tylko trzecią metodą – w całości programową. Na wszystkich komputerach zainstalujemy program do sieci prywatnych.

Jak to działa?
Proszę wyobrazić sobie kilka miast, oraz drogi, które je łączą. Jadąc taką drogą musimy stosować się do zasad ruchu, jesteśmy widziani przez każdego, każdy może wjechać na naszą drogę i z niej zjechać. Postanawiamy wybudować tunel pomiędzy dwoma miastami – dostępny tylko dla nas. Do tunelu nie można wjechać, ani wyjechać w środku – jedynie na początku lub na końcu. Tylko my mamy możliwość wjazdu do tego tunelu. Co więcej, jest on prawie niewidoczny dla innych, a nawet jeśli ktoś go znajdzie – oraz udałoby mu się zajrzeć do środka (bardzo małe szanse) – to niczego nie zobaczy, ponieważ cała komunikacja jest szyfrowana.

Rys. 1

Budowa takiego tunelu na rzeczywistej drodze jest nierealna (chyba, że w Warszawie, tutaj wszystko jest możliwe :D – przyp. redakcji), ale na komputerze zajmie to tylko kilka minut.
Do sieci VPN użyjemy programu hamachi. Tak, komputerowi gracze od razu skojarzą go z obsługą serwerów gier, ale to bardzo inteligentne narzędzie, które ma o wiele większe możliwości. Serwer gier to tylko jeden ze sposobów wykorzystania (nawiasem mówiąc, graficy komputerowi i inżynierowie bardzo często korzystają np. z myszek dedykowanych dla graczy, więc dlaczego nie skorzystać także z oprogramowania? – przyp. redakcji).

Koszty, koszty...
Sieć prywatna hamachi jest płatna, jeżeli liczba komputerów tej sieci przekroczy 5. Rozszerzenie sieci z 5 do 32 komputerów kosztuje około 30 Euro i jest to opłata roczna. W wielu małych firmach będzie to wystarczające rozwiązanie. Rozszerzenie do 256 komputerów kosztuje około 100 Euro na rok. Na potrzeby artykułu wykorzystamy bezpłatną sieć.

Co będziemy robić?
1. Utworzymy nową sieć hamachi oraz dołączymy do niej komputery.
2. Podłączymy się do licencji sieciowej ZWCAD+.
3. Podłączymy dyski sieciowe.

Instalujemy naszą sieć hamachi
Zaczniemy od założenia konta, za pomocą którego będziemy zarządzać siecią. Wejdźmy na stronę hamachi (link tutaj). Ponieważ jeden obraz zastępuje 1000 słów, całą procedurę postaram się zobrazować zrzutami ekranu.

Tworzymy konto w serwisie, które umożliwi zakładanie sieci oraz zarządzanie nią. Wchodzimy na stronę hamachi. Klikamy w prawym górnym rogu „Log in”. Za pomocą tego konta będziemy zarządzać siecią – dodawać, usuwać komputery oraz określać uprawnienia danego komputera.

Rys. 2

Domyślnie wyświetli nam się strona do logowania. Ponieważ nie mamy jeszcze konta, klikamy „Sign up”, co spowoduje przejście na stronę umożliwiającą utworzenie nowego konta.

Rys. 3

Do utworzenia konta będziemy potrzebować:
• adresu e-mail,
• hasła (hasło musimy wpisać dwa razy). Tych danych będziemy później używać do zarządzania siecią, daletego bardzo proszę je zapamiętać. Warto także mieć na uwadze, że bezpieczeństwo całej sieci będzie zależało od jakości wprowadzonego hasła (nie polecamy bardzo często wpisywanego np. CAD123 – przyp. red.).
Po wpisaniu odpowiednich danych, klikamy „Create account”. Na podanego podczas zakładania konta maila otrzymamy wiadomość informującą o założeniu konta. Proszę ją potwierdzić.

Rys. 4

Klikamy ponownie w prawy górny róg, ale teraz już pojawi się tam nasz adres email. Po kliknięciu otworzy się strona, na której możemy dodać nową sieć.

Rys. 5

Z lewego menu wybieramy „Networks”, a następnie „My Networks”. Ponieważ nie posiadamy żadnej sieci, wybieramy opcję tworzenia nowej sieci – „Create networks”.

Rys. 6

System zapyta o nazwę i opis sieci. Możemy tutaj wpisać dowolne dane (ale tak, abyśmy mogli później bez problemu zidentyfikować utworzoną sieć :)).
W polu „Network type” wybieramy strukturę sieci. To jest pierwszy poważny wybór.
Jeśli nie jesteśmy pewni, albo nie mamy ochoty czytać uwag poniższych uwag, możemy wybrać „Mesh”. I tak:
• Mesh – oznacza, że wszystkie komputery będą widziały siebie nawzajem, czyli każdy będzie połączony z każdym,
• Hub-and-spoke – będziemy mogli wybrać, który komputer będzie pełnił rolę serwera, a który będzie tylko klientem serwera (to chyba bardziej profesjonalne rozwiązanie – przyp. redakcji).
Nie oznacza to wcale, że klienci nie będą połączeni nawzajem. Klienci nie będą tylko widzieć innych klientów w specjalnym oknie aplikacji, o którym napiszę za chwilę.


Rys. 7

Kolejny ważny krok – określamy, w jaki sposób będziemy dodawać nowe komputery do sieci.
My wybieramy „Must be approved” co oznacza, że klient będzie nieaktywny do czasu, gdy wejdziemy na stronę i zaakceptujemy go, ale zademonstruję to później. Opcję tę możemy zresztą zmienić w dowolnej chwili.

Rys. 8

Konfiguracja sieci zakończona, możemy już dodawać klientów. Klikamy „Finish”.

Rys. 9

Sieć jest w pełni skonfigurowana. Dodajmy teraz komputery do sieci. W tym celu trzeba kliknąć przycisk „Add Client”.

Rys. 10

Pobierzemy wersję instalacyjną programu, którą trzeba uruchomić na komputerze lokalnym, „przeklikując” cały proces instalacji. Plik, który pobierzemy, nazywa się Hamachi.msi. I po pobraniu uruchamiamy go.

Rys. 11

Wybieramy język programu i „przeklikujemy” instalację  – „Next >”. Podczas procesu instalacji zostanie zainstalowana dodatkowa logiczna karta sieciowa. To właśnie przez nią będzie się odbywała komunikacja.

Rys. 12

Po zakończeniu instalacji naszym oczom ukaże się okno aplikacji (rys. 13). Będzie ona uruchamiała się razem z systemem operacyjnym i będzie działać w tle (nie będzie jednak powodowała zbytniego obciążenia systemu, jej działanie nie będzie w zasadzie odczuwalne – przyp. redakcji). Najpierw jednak musimy dołączyć komputer do sieci.

Rys. 13

Wybieramy „System -> Dołącz do konta LogMeIn”. Wyświetlone zostanie okno, jak poniżej...

Rys. 14

...do którego trzeba wpisać e-mail, którego użyliśmy do utworzenia konta w kroku trzecim (rys. 4).

Rys. 15

Teraz hamachi wie, że ktoś chce dołączyć do sieci, ale nie zezwoli na to, dopóki administrator sieci ręcznie nie zatwierdzi dołączenia.
 

Rys. 16

W tym celu logujemy się na stronie hamachi. Wyświetlone zostanie powiadomienie, że ktoś chce się przyłączyć do sieci. Klikamy je, a wtedy będziemy mieli możliwość...

Rys. 17

...zaakceptowania lub odrzucenia komputera osoby, która chce dołączyć do sieci. Ten komputer jest znany, więc oczywiście zezwalamy na dołączenie do sieci – „Accept”. Wybranie „Reject” powoduje odrzucenie komputera. Następnie zapisujemy ustawienia – „Save”.

Rys. 18

Teraz moglibyśmy się spodziewać, że komputer zostanie włączony do sieci. Jednak tak się nie dzieje. Dlaczego?
Otóż komputer został tylko dodany do konta (możemy nim zarządzać), ale nie znajduje się w żadnej sieci; uwidoczniony jest zresztą na liście klientów bez żadnej sieci (Non-members).
Klikamy w link „Free 1/5 Clients” (sieć bezpłatna do 5 użytkowników – przyp. redakcji),

Rys. 19

a następnie „Members” i „Add/Remove members”.

Rys. 20

Teraz zaznaczenie „ptaszka” przy nazwie komputera włącza go do sieci, a jego usunięcie – wyklucza z sieci. „Ptaszkujemy” nasz komputer i klikamy „Save”.

Rys. 21

To już na szczęście prawie koniec konfiguracji. Jeśli cały proces przeprowadziliśmy prawidłowo, to w oknie aplikacji na komputerze włączy się sieć oraz wyświetleni zostaną klienci tej sieci.
Jeśli przy nazwie komputera widnieje zielona „bombka”, oznacza to, że wszystko jest w porządku.
Aby sprawdzić łączność z innym komputerem, klikamy w niego na liście 2 razy...

Rys. 22

...a wtedy pojawi się okno z komunikatem widocznym poniżej.

Rys. 23

Jeśli tak wygląda (rys. 23) i inny komputer odpowiada w czasie poniżej 100 ms – to wszystko działa prawidłowo.

Z kolei okno z takim komunikatem (rys. 24) wskazuje na brak łączności. W kolejnych odcinkach cyklu zajmiemy się rozwiązywaniem problemów z łącznością, ale obecnie – w przypadku braku łączności – najprostszym rozwiązaniem jest ponowne uruchomienie komputera.

Rys. 24

Od tego momentu komputery mogą się już komunikować poprzez sieć prywatną. Oczywiście trzeba dodać więcej niż jednej komputer do sieci, aby miało to sens. Skoro mamy sieć, zacznijmy ją wykorzystywać.
 

1 z 2 >

 [ powrót na stronę główną ]

Blog monitorowany przez: