W przygotowaniu

nr 5-6(25-26) 2017
dostępny
po 29.12.2017

Wydanie aktualne

nr 3-4(23-24) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

Wydania archiwalne

nr 1-2(21-22) 2017
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

nr 1-2(19-20) 2015
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(18) 2014
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(17) 2013
dostępny w pdf, wydanie flash tutaj

numer 1(16) 2012
dostępny
w archiwum

numer 1(15) 2011
dostępny
w archiwum

numer 4(14) 2010
HD dostępny
w archiwum

Obserwuj @CADblog_pl

Czwartek, 9.10.2014 r.

Ścieżki bez modelu CAD?

We współczesnych czasach może budzić to u niektórych zdumienie, ale przecież maszyny obróbcze sterowane numerycznie nadal bardzo często (jeśli nie najczęściej) programowane są przez technologów, którzy w tym celu nie korzystają z modeli CAD, gotowego kodu NC, ale wprowadzają parametry na podstawie np. papierowej dokumentacji, za pomocą panelu operatora. Okazuje się, że można to robić jeszcze inaczej. Jak? Ucząc roboty...

Firma VMT oferuje nową metodę (VRT – Virtual Robot Teach-in), uhonorowaną nagrodą ROBOTICS AWARDS, do innowacyjnego i intuicyjnego uczenia złożonych ścieżek robotów. W porównaniu z wykorzystywanymi obecnie procesami programowania za pomocą panelu operatora lub wskaźników, nowa metoda pozwala na uczenie robota za pomocą jednej ręki – łatwiej i szybciej. Z drugiej strony proces uczenia może być wykonywany bezpośrednio na rzeczywistym detalu, nawet poza celą robota.

Główną zaletą niniejszej metody w porównaniu z programowaniem offline jest fakt, że model CAD przedmiotu nie jest potrzebny do stworzenia ścieżki. Niemniej jednak połączenie obu metod (VRT + programowanie offline) zmniejsza przestoje, więc wydajność robotów może być zwiększona.

Zdaniem przedstawicieli firmy, nowa metoda VRT jest intuicyjna, szybka, łatwa i dokładna. Wydawać by się mogło, że ww. cechy nawzajem się wykluczają, tymczasem istotnie okazuje się, że VRT zwiększa wydajność robota, redukuje czas potrzebny na programowanie, czy pozwala na dodatkowe rozwiązania, jak pomiar celi robota lub docelowego TCP. Jak przebiega Virtual Robot Teach-in?

1. Generowanie ścieżki narzędzia

Wyrównanie robota i kamery przez wskazanie 3 punktów współrzędnych. Wskazywanie punktów na planowanej ścieżce robota i ruchy ruch wirtualnego robota na ekranie – sprawdzenie osiągalności (zakresów ruchów) i kolizji. Nagrywanie pozycji i wektorów ruchów z rzeczywistego detalu przez dotknięcie i wskazanie pojedynczych punktów lub tryb ciągły pracy wskaźnika.

2. Symulacja i optymalizacja

Przeprowadzanie symulacji całej ścieżki, która może być modyfikowana, zmieniana lub optymalizowana – w zależności od wymagań, jak również parametrów procesu

3. Uruchomienie procesu

Wygenerowana ścieżka jest przetwarzana przez postprocesor i wysyłana bezpośrednio przez eternet (lub pośrednio przez pendrive USB) do układu sterowania robota w celu wykonania procesu – pozwala to na zachowanie kompatybilności z różnymi rodzajami robotów.

Więcej o rozwiązaniu można znaleźć na stronach: www.roboris.pl i www.3dmaster.com.pl.

Pokaz na żywo wirtualnej nauki robotów już niebawem, w Warszawie! Więcej informacji tutaj.

(ms)

Źródło: 3D Master

 [ powrót na stronę główną ]

Blog monitorowany przez: